verhuisdag: 27 februari
Maandag 27 februari
Maanden geleden hebben Geert en ik besloten om de verhuizing van al onze spullen zelf te gaan doen. Dit houdt in dat je zelf een transportbedrijf regelt om een container bij jou voor de deur te zetten , die je vervolgens zelf vol mag stouwen met de eveneens door jouzelf ingepakte meubels en dozen vol huisraad. Als dat klusje geklaard is wordt de container weer opgehaald en vervolgens naar de haven getransporteerd, alwaar hij aan boord gaat van een containerschip met eindbestemming Nieuw-Zeeland. Als je dit helemaal zelf wilt doen heb je er vreselijk veel werk mee, maar een volledig verzorgde verhuizing kost je een rib uit je lijf. bovendien hoorden wij van andere emigranten dat het best goed zelf te doen is. Wij besloten de gok maar te wagen...
Na vele telefoontjes en offertes hadden we een transportbedrijf uitgekozen en al in november zijn we begonnen met de eerste dozen in te pakken. In de weekenden en de avonduren waren we hier lekker zoet mee. Het grote voordeel is dat je ook meteen eens goed opruiming houdt in je huis.
Het grote probleem van een verhuizing naar Nieuw-Zeeland is dat je niet alleen je spullen in dozen moet stoppen, je moet er ook voor zorgen dat alles perfect schoon is. Ze houden daar niet van planten-, dieren- en zandresten en dat is wel eens lastig als je fietsen, bloempotten, poezenmanden en hardloopschoenen mee wilt nemen. Ik heb dus de meest onzinnige voorwerpen schoon staan te boenen. Wie poetst er nou zijn fietsbanden, profielzolen en sporten van een ladder? Wij dus...
Wat ook belangrijk is, is dat je alles redelijk waterdicht inpakt. Er wil wel eens een golfje over je container heen slaan, en aangezien het schip eerst door de tropen heen moet varen voor het in Nieuw-Zeeland aankomt moet je ook rekening houden met condensvorming.
Om een heel lang verhaal nog enigszins kort te houden: het was een vreselijk karwei! Als we niet zo veel hulp hadden gehad waren we volgens mij met Pasen nog niet klaar geweest. Heel veel mensen hebben ons ondersteund met inpakmateriaal, zoals dozen en plastic, bolletjesfolie en vloeipapier. Het enige wat wij regelmatig zelf aan moesten schaffen was plakband. Anderhalve kilometer bruine tape zit er nu om onze huisraad. Ook kregen we van iemand een heleboel professioneel bevestigingsmateriaal en vochtvreters.
Andere mensen hebben ons ondersteund met uitnodigingen om te komen eten toen ons keukengerei ingepakt was, waar wij natuurlijk zeer dankbaar gebruik van hebben gemaakt, en bij Edwin en Mandy mochten we logeren toen ons huis echt onbewoonbaar werd. En o ja, we mogen ook hun computer gebruiken :)
En na enkele dagen ploeteren en daaropvolgende slapeloze nachten brak vanmorgen dan toch de grote dag aan : de container kwam!
Al om kwart voor 8 stond de enorme vrachtwagen op de Fitissingel te wachten tot wij arriveerden ( we hadden half 9 afgesproken ). Alle buren die carnaval waren wezen vieren zullen wel erg blij geweest zijn met de herrie 's ochtends zo vroeg.
Om half negen arriveerden onze hulptroepen en kon het sjouwen en laden beginnen. En wonder boven wonder verliep het allemaal tamelijk vlotjes. Twee sterke mannen, Marc en Henry sjouwden en Geert en papa zetten de ladingen vast. Perfect teamwork!
We hadden ook erg veel geluk met het weer, want als het regent en al je spullen nat worden blijf je zeven weken lang een vochtige container houden. Dan helpen er geen vochtvreters meer aan. bovendien had ons transportbedrijf World Freight Logistics een hele mooie, behoorlijk nieuwe en schone container afgeleverd. Dat wekt vertrouwen dat het allemaal veilig en wel in Christchurch aan zal komen.
Na een korte koffiepauze (gezellig met z'n allen op de grond, want stoelen hadden we niet meer), gingen de heren weer verder met hun zware last. Ik was ondertussen bezig om het huis op orde te krijgen voor de nieuwe bewoner. Tegen elven kreeg ik het sein dat ik WFL mocht bellen om de container weer op te halen; ze waren bijna klaar.
Rond half twaalf konden we een tweede kopje koffie gaan drinken; de container zat vol en ons huis was ernstig leeg. We hadden nog bezoek gekregen van wat belangstellenden en nieuwsgierigen, wat we erg leuk vonden.
De mannen die zo hard gewerkt hadden en Nicole met de kinderen, die zorgden voor de morele ondersteuning keerden huiswaarts en Geert en ik ruimden de laatste rommel op. Om half twee hoorden we het zware geluid van een vrachtwagen in de straat en kwamen ze de container met al onze bezittingen erin weer ophalen. De chauffeur en zijn maatje hebben waarschijnlijk vaker te doen met mensen die hun hele hebben en houden aan hun toe vertrouwen, want ze waren zeer vriendelijk, behulpzaam en begripvol. Om iets voor tweeen reed de vrachtwagen met onze spullen de straat uit. Op 7 maart gaat de container aan boord van het containerschip, en we hopen hem gaaf en ongeschonden weer terug te zien in Christchurch op 18 april. We willen liever niet uit de krant vernemen dat hij is aangespoeld op Terschelling...
Het is in elk geval een hele opluchting voor ons dat dit tijdrovende en enerverende klusje geklaard is. Nu gaan we even een paar dagen een beetje uitrusten en ons dan opmaken voor het vertrek.
Maanden geleden hebben Geert en ik besloten om de verhuizing van al onze spullen zelf te gaan doen. Dit houdt in dat je zelf een transportbedrijf regelt om een container bij jou voor de deur te zetten , die je vervolgens zelf vol mag stouwen met de eveneens door jouzelf ingepakte meubels en dozen vol huisraad. Als dat klusje geklaard is wordt de container weer opgehaald en vervolgens naar de haven getransporteerd, alwaar hij aan boord gaat van een containerschip met eindbestemming Nieuw-Zeeland. Als je dit helemaal zelf wilt doen heb je er vreselijk veel werk mee, maar een volledig verzorgde verhuizing kost je een rib uit je lijf. bovendien hoorden wij van andere emigranten dat het best goed zelf te doen is. Wij besloten de gok maar te wagen...
Na vele telefoontjes en offertes hadden we een transportbedrijf uitgekozen en al in november zijn we begonnen met de eerste dozen in te pakken. In de weekenden en de avonduren waren we hier lekker zoet mee. Het grote voordeel is dat je ook meteen eens goed opruiming houdt in je huis.
Het grote probleem van een verhuizing naar Nieuw-Zeeland is dat je niet alleen je spullen in dozen moet stoppen, je moet er ook voor zorgen dat alles perfect schoon is. Ze houden daar niet van planten-, dieren- en zandresten en dat is wel eens lastig als je fietsen, bloempotten, poezenmanden en hardloopschoenen mee wilt nemen. Ik heb dus de meest onzinnige voorwerpen schoon staan te boenen. Wie poetst er nou zijn fietsbanden, profielzolen en sporten van een ladder? Wij dus...
Wat ook belangrijk is, is dat je alles redelijk waterdicht inpakt. Er wil wel eens een golfje over je container heen slaan, en aangezien het schip eerst door de tropen heen moet varen voor het in Nieuw-Zeeland aankomt moet je ook rekening houden met condensvorming.
Om een heel lang verhaal nog enigszins kort te houden: het was een vreselijk karwei! Als we niet zo veel hulp hadden gehad waren we volgens mij met Pasen nog niet klaar geweest. Heel veel mensen hebben ons ondersteund met inpakmateriaal, zoals dozen en plastic, bolletjesfolie en vloeipapier. Het enige wat wij regelmatig zelf aan moesten schaffen was plakband. Anderhalve kilometer bruine tape zit er nu om onze huisraad. Ook kregen we van iemand een heleboel professioneel bevestigingsmateriaal en vochtvreters.
Andere mensen hebben ons ondersteund met uitnodigingen om te komen eten toen ons keukengerei ingepakt was, waar wij natuurlijk zeer dankbaar gebruik van hebben gemaakt, en bij Edwin en Mandy mochten we logeren toen ons huis echt onbewoonbaar werd. En o ja, we mogen ook hun computer gebruiken :)
En na enkele dagen ploeteren en daaropvolgende slapeloze nachten brak vanmorgen dan toch de grote dag aan : de container kwam!
Al om kwart voor 8 stond de enorme vrachtwagen op de Fitissingel te wachten tot wij arriveerden ( we hadden half 9 afgesproken ). Alle buren die carnaval waren wezen vieren zullen wel erg blij geweest zijn met de herrie 's ochtends zo vroeg.
Om half negen arriveerden onze hulptroepen en kon het sjouwen en laden beginnen. En wonder boven wonder verliep het allemaal tamelijk vlotjes. Twee sterke mannen, Marc en Henry sjouwden en Geert en papa zetten de ladingen vast. Perfect teamwork!
We hadden ook erg veel geluk met het weer, want als het regent en al je spullen nat worden blijf je zeven weken lang een vochtige container houden. Dan helpen er geen vochtvreters meer aan. bovendien had ons transportbedrijf World Freight Logistics een hele mooie, behoorlijk nieuwe en schone container afgeleverd. Dat wekt vertrouwen dat het allemaal veilig en wel in Christchurch aan zal komen.
Na een korte koffiepauze (gezellig met z'n allen op de grond, want stoelen hadden we niet meer), gingen de heren weer verder met hun zware last. Ik was ondertussen bezig om het huis op orde te krijgen voor de nieuwe bewoner. Tegen elven kreeg ik het sein dat ik WFL mocht bellen om de container weer op te halen; ze waren bijna klaar.
Rond half twaalf konden we een tweede kopje koffie gaan drinken; de container zat vol en ons huis was ernstig leeg. We hadden nog bezoek gekregen van wat belangstellenden en nieuwsgierigen, wat we erg leuk vonden.
De mannen die zo hard gewerkt hadden en Nicole met de kinderen, die zorgden voor de morele ondersteuning keerden huiswaarts en Geert en ik ruimden de laatste rommel op. Om half twee hoorden we het zware geluid van een vrachtwagen in de straat en kwamen ze de container met al onze bezittingen erin weer ophalen. De chauffeur en zijn maatje hebben waarschijnlijk vaker te doen met mensen die hun hele hebben en houden aan hun toe vertrouwen, want ze waren zeer vriendelijk, behulpzaam en begripvol. Om iets voor tweeen reed de vrachtwagen met onze spullen de straat uit. Op 7 maart gaat de container aan boord van het containerschip, en we hopen hem gaaf en ongeschonden weer terug te zien in Christchurch op 18 april. We willen liever niet uit de krant vernemen dat hij is aangespoeld op Terschelling...
Het is in elk geval een hele opluchting voor ons dat dit tijdrovende en enerverende klusje geklaard is. Nu gaan we even een paar dagen een beetje uitrusten en ons dan opmaken voor het vertrek.
posted by geert at 7:31 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home