Pasen 2006

Uitzicht over Kaikoura:
Met Pasen hebben we even een paar dagen de tijd gehad om wat te bekijken van ons prachtige nieuwe land. Ik had 4 dagen vrij (goede vrijdag is hier ook een vrije dag) en zodoende heeft Geert mij donderdagavond om kwart over 5 bij mijn werk opgepikt en zijn we direct doorgereden naar Kaikoura. Dat ligt zo’n 2,5 uur rijden ten noorden van Christchurch, maar door de zeer drukke avondspits (veel vakantieverkeer) hebben wij daar ruim drie uur over gedaan. Kaikoura is een erg toeristisch plaatsje aan zee. De weg er naar toe is al de moeite waard, hoewel wij er in het donker niet zoveel van gezien hebben. Het plaatsje zelf ligt ook heel fraai aan een mooie baai, met een ruige kustlijn. De toeristen komen hier voor twee dingen: zeedieren spotten en crayfish eten. Wij kwamen alleen voor het eerste… In Kaikoura kun je zwemmen met dolfijnen, zeerobben van heel dichtbij bekijken in hun natuurlijke habitat en natuurlijk op walvissafari gaan.

Zeehond aan het zonnebaden:
Wij hebben de eerste dag een prachtige kustwandeling gemaakt over het rotsachtige strand van het Kaikoura Peninsula. Dit kun je alleen doen als het eb is en behalve schitterende zeezichten heb je ook geweldig uitzicht op de zeerobben. Ze liggen hier werkelijk overal. Soms zie je ze pas als je er vlak voor staat, want ze hebben een goede schutkleur en soms gaan ze lekker onder een overhangende rots liggen. Een keer merkte ik pas dat ik op twee meter afstand van zo’n beest stond omdat hij een beetje boos naar me begon te snuiven. Hij vond dat ik iets te dicht genaderd was, maar ik had hem echt niet gezien!

Dromerige Jan van Gent:
We hadden het geluk dat het ongelooflijk mooi weer was dit weekend. Heel veel zon en ruim twintig graden. Het is hier een eind in de herfst, maar het lijkt wel alsof de zomer nu pas op gang begint te komen! Het maakte onze wandeling heel prettig!






Bultrug walvis komt boven na het fourageren:
De dag erna moesten we heel vroeg op (zes uur) voor de walvissafari. Om kwart over zeven gingen we de zee op, in de hoop een walvis te spotten. Meestal zie je op walvissafari’s Bultruggen, maar hier bij Kaikoura zijn het de Potvissen die de show stelen. Ruim 18 meter lang en tamelijk humeurig zijn deze forse jongens, maar de crew van de whale-watch boten weet precies hoe ze er mee om moeten gaan.
Even uit de kust van Kaikoura daalt de zeebodem zeer abrupt naar ruim 1000 meter onder zeeniveau. Dit is de plek waar de potvissen komen om te eten en voor de boten is het dan even wachten tot er zo’n grote jongen boven water komt om naar adem te happen. Aangezien ze bijna twee uur onder water kunnen blijven moet je soms even geduld hebben… Wij hebben twee knapen van heel dichtbij mogen aanschouwen, maar helaas ligt het grootste deel van zo’n dier onder water. Het zijn dus tamelijk vormeloze massa’s, die af en toe een wolk water de lucht in spuiten.

Tijd voor de volgende duik:
Ook zagen we heel veel albatrossen, maar Geert was toen al niet meer zo geinteresseerd. Die was druk bezig om papieren zakjes te vullen met een substantie die enkele uren daarvoor nog een ontbijt geweest was…






Een van de Nelson Lakes:
Na onze avonturen in Kaikoura verlieten we de kust en reden we via Blenheim naar Nelson Lakes National Park. Daar kwamen we vroeg in de middag aan en dus hadden we nog tijd voor een rondwandeling aan de oevers van Lake Rotoiti. Het weer was nog steeds schitterend en het uitzicht over het spiegelgladde meer met bossen aan weerszijde en besneeuwde bergen op de achtergrond was onweerstaanbaar. Tja, dit is ons nieuwe land! Nou snappen we weer waarvoor we alles gedaan hebben…
De dag erna hebben we een prachtige wandeling gemaakt door het park en vanaf een eenzame top hadden we een fantastisch uitzicht. Helaas dreven kort daarna de wolken vanuit het westen binnen en was het gedaan met het mooie weer. Tja, dat krijg je in de bergen.

Uitzicht vanaf Mt Robert:
Op maandagochtend vertrokken we behoorlijk vroeg vanuit Nelson Lakes N.P., want de weg terug naar Christchurch was lang. We reden via Lewis Pass en toen we die gepasseerd waren hadden we ook de zon weer terug. We maakten nog een uitstapje naar Hanmer Springs, wat beroemd is om zijn warme bronnen, maar met een buitentemperatuur van ruim 24 graden vonden wij het niet zo’n goed idee om ook nog in een heet bad te gaan liggen. De laatste etappe van Hanmer Springs naar Christchurch was ook erg fraai, alleen jammer dat er net een politieagent passeerde toen Geert even niet op zijn snelheid lette. Zodoende werd het weekendje iets duurder dan we begroot hadden…

Even een weekendje weg heeft ons erg goed gedaan. De laatste paar weken waren niet gemakkelijk geweest en we zaten allebei niet meer zo lekker in ons velletje. Geert omdat hij nog geen werk heeft en ik omdat het me op mijn werk nog niet zo goed bevalt. Maar we proberen voor ogen te houden waar we het allemaal voor doen en als je rondreist in dit land dan zie je dat weer. Het is zo ontzettend mooi!
Nou, onze container is vorige week ook aangekomen. Dat was een week eerder dan verwacht. Morgen gaat Geert met hulp van Hans en William de container lossen. Daar zullen ze wel even mee zoet zijn! Maar ik zie er echt naar uit om weer wat eigen spulletjes om me heen te hebben en weer iets royaler in de kleren te zitten. Het is alleen nog even afwachten in wat voor staat onze spullen zich bevinden. Morgen weten we of we de container goed in hebben gepakt…